Deze tekst is auteursrechtelijk beschermd.

Niet ik, maar Christus - Basislessen deel 4

door Watchman Nee

Les 25. De reactie van de gelovige

   Ten minste de helft (als het niet meer is) van ons leven bestaat uit reacties. Mensen zeggen iets en wij worden blij; dat is een reactie. Zij zeggen iets en wij worden boos; dat is ook een reactie. Iemand doet iets en wij vinden het niet goed; dat is een reactie. Iemand doet iets tegen ons en wij verliezen ons geduld; dat is ook een reactie. Wij raken geïrriteerd als iemand ons provoceert, wij verdedigen ons als men ons verkeerd begrijpt, wij volharden als mensen ons slecht behandelen. Dat zijn allemaal reacties. Als wij onze levensloop analyseren dan blijkt dat meer dan de helft ervan bestaat uit reacties.

Gelovigen moeten anders reageren dan ongelovigen

   Wij christenen leven ook vanuit reacties, maar die van ons zijn anders dan die van de ongelovigen. Door te kijken hoe een persoon reageert, kunnen wij er achter komen hoe hij is. Een christen moet niet onchristelijk reageren. Een niet-christen kan echter niet echt christelijk reageren. Als u wilt weten hoe een bepaald persoon is, dan hoeft u alleen maar op zijn reacties te letten.
   De reacties van gelovigen moeten verschillen van de reacties van andere mensen. De Here zegt ons aan de ene kant hoe wij moeten reageren en aan de andere kant geeft hij ons er de kracht voor. Hij wil niet dat wij luchthartig reageren. Het christenleven is een aaneenschakeling van reacties. Als wij op de juiste wijze reageren dan zijn wij goede christenen. Reageren wij echter niet op de juiste wijze dan zijn wij geen goede christenen. Nadat wij in de Here geloven en gered zijn, zijn wij christenen. De Here heeft ons duidelijke bevelen gegeven aangaande hoe wij moeten reageren als wij oog in oog komen te staan met beproevingen en vervolging. Wij hebben niet de vrijheid om te reageren zoals wij willen. De reacties van christenen moeten, zoals trouwens ook hun hele leven, door God worden beheerst. Als God onze reacties beheerst, dan reageren we niet vrijelijk. Zoals Hij beveelt zo reageren wij. Het is Zijn leven in ons, het leven dat Hij ons gegeven heeft dat reageert.

De bergrede van de Here

   Hoe reageerden de mensen in het Oude Testament onder de bedeling der wet? ‘Gij hebt gehoord dat er gezegd is: Oog om oog en tand om tand’ (Matt. 5:38). Dit gedeelte is vrij eenvoudig; het gaat over reacties. Als iemand mij een klap op mijn oog geeft, dan geef ik hem ook een klap op zijn oog; als iemand een van mijn tanden breekt, dan breek ik ook een van zijn tanden. Ik doe iets omdat u iets doet - dat is reactie. De wet van het Oude Testament levert dit soort reacties op. Nieuwtestamentische gelovigen reageren (als het goed is) echter anders. De Here zegt: ‘Maar Ik zeg u, de boze niet te weerstaan’ (v. 39). Uw reactie moet een andere zijn, u moet boze mensen niet weerstaan.
   Het volgende citaat noemt drie dingen. Deze woorden zijn bekend, veel mensen kennen ze: ‘(…) doch wie u een slag geeft op de rechterwang, keer hem ook de andere toe; en wil iemand met u rechten en uw hemd nemen, laat hem ook uw mantel; en zal iemand u voor één mijl pressen, ga er twee met hem’ (v. 39-41). Ziet u dat de linkerwang, de mantel en de tweede mijl christelijke reacties zijn? De rechterwang, het hemd, en de eerste mijl zijn werken van de mens. Wat de mens eist is de eerste mijl, maar een christen reageert met een tweede mijl. De mensen vragen om een hemd, maar wij doen er nog een mantel bij. De mensen willen ons op de rechterwang slaan, maar wij reageren met het toekeren van de andere wang. Dit hele gedeelte in Mattheüs zegt ons dat wij, christenen, anders moeten reageren. Ik hoop dat u weet wat de christelijke reactie is. Het moet niet nodig zijn dat men ons dat nog vertellen moet als wij al vele jaren christen zijn. Het beste is dat wij in het beginstadium van ons christenleven al leren hoe de Here wil dat wij reageren, want wij kunnen geen goede christenen zijn als wij niet op de juiste wijze reageren. Hoe kunnen wij tegen onze natuur (het leven dat God ons gegeven heeft) in reageren en toch volgens Gods normen leven? Laten daarom onze reacties christelijke reacties zijn. Wij kunnen niet zeggen dat we christen zijn en daarnaast reageren zoals de wereld reageert.
   Toen wij nog geen christen waren, hadden wij zo onze reacties. Maar nu moeten wij niet reageren zoals vroeger. Wij moeten reageren als christenen. ‘Geef hem, die van u vraagt, en wijs hem niet af, die van u lenen wil’ (v. 42). Dit zijn allemaal reacties. Als iemand u om iets vraagt geef het hem dan. Als iemand iets van u lenen wil, wijs hem dan niet af, tenzij u niets te geven heeft. ‘Gij hebt gehoord dat er gezegd is: Gij zult uw naaste liefhebben en uw vijand zult gij haten’ (v. 43). Dit zijn de reacties van mensen die onder de wet leven. Als u mijn naaste bent, reageer ik met liefde, maar als u mijn vijand bent, reageer ik met haat. ‘Maar Ik zeg u: Hebt uw vijanden lief’ (v. 44). De christelijke reactie is een andere. Hij is uw vijand, maar u hebt hem lief. ‘En bidt voor wie u vervolgen.’ Hij wil mij vervolgen, maar ik ga voor hem bidden.
   ‘Opdat gij kinderen moogt zijn van uw Vader, die in de hemelen is; want Hij laat zijn zon opgaan over bozen en goeden en laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen’ (v. 45). Dit zijn de reacties van God. God laat zijn zon schijnen op zowel de goeden als de bozen. Hij laat het regenen over rechtvaardigen en onrechtvaardigen. Zijn reacties veranderen niet.
    Zijn reacties jegens de mens zijn positief en niet negatief. ‘Want indien gij liefhebt, die u liefhebben, wat voor loon hebt gij? Doen ook de tollenaars niet hetzelfde?’ (v. 46). Wat voor loon hebt u als u met liefde reageert op mensen die u liefhebben. Dat doen de tollenaars ook. Dan bent u niet beter dan de tollenaars. Zo reageren is te gemakkelijk, te goedkoop, beneden de maat.
   ‘En indien gij alleen uw broeders groet, waarin doet gij meer dan het gewone? Doen ook de heidenen niet hetzelfde?’ (v. 47). Hij is mijn broeder dus ik groet hem, maar als er iets tussen ons in staat, spreek ik niet eens met hem. Ben ik dan anders dan de heidenen? Zo reageren is beneden de maat, van hetzelfde niveau als de reacties van de heidenen. ‘Gij dan zult volmaakt zijn, gelijk uw hemelse Vader volmaakt is’ (v. 48). Dat betekent dat wij wat onze reacties betreft, moeten reageren zoals God reageert.

De noodzaak van het op de juiste wijze leren reageren

   Zien wij dat dit schriftgedeelte alleen over de christelijke reactie gaat? Als wij op de juiste wijze leren reageren dan zullen wij meer dan de helft van de problemen in ons christenleven oplossen, want wij reageren meer dan dat wij handelen. Slechts een enkele keer nemen wij het initiatief. Meestal doet er zich iets voor waar wij op de één of andere wijze op reageren. Reacties komen vaker voor dan acties. Bedenk dat het op de juiste wijze leren reageren meer dan de helft van de problemen in ons christenleven wegneemt. Mensen handelen; wij reageren. Zij zeggen iets; wij reageren. Zij nemen een bepaalde houding tegen ons aan; wij reageren daarop. Wij zitten vol met reacties. Omdat het overgrote deel van ons leven uit reacties bestaat is onze christelijke reactie acceptabel voor God. Misschien vraagt u zich af waarom wij aandacht aan deze dingen moeten schenken. Mag ik u er dan op wijzen dat u niet moet denken dat wij hier iets onbelangrijks bespreken. Ik maak me er al meer dan twintig jaar ergens ernstige zorgen over: velen die al jaren christen zijn, weten nog steeds niet hoe de Here wil dat zij reageren. Zij hebben de bergrede misschien al wel tientallen keren gelezen en zijn misschien al vele jaren christen, maar ze weten niet hoe de Here wil dat ze reageren. Met als gevolg dat zij na jarenlang christen te zijn, nog steeds verkeerd reageren.
   Wanneer hen bepaalde dingen overkomen dan weigeren ze deze te aanvaarden, ze gaan redeneren, zij spreken over de wet, en zij eisen gerechtigheid. Zij hebben nog niet gezien wat de christelijke reactie is. In plaats daarvan reageren zij volgens de gerechtigheid der wet, de gerechtigheid der heidenen en die der tollenaars. Zij zijn net als de heidenen en de tollenaars. Zij zeggen steeds maar weer: ‘Ik heb toch gelijk?’ Zij vinden dat ze best redelijk zijn. Zij vergeten echter dat christenen niet moeten gaan redeneren als er vervelende dingen gebeuren in hun leven. Zij weten niet wat de christelijke reactie is. Dit is een groot probleem. Zelfs als u een goede reden hebt, moet u er niet over praten. Het nemen van die stap is verkeerd. Wat u zegt kan waar zijn, het kan ook niet waar zijn, maar door het te vertellen, toont u aan dat uw houding verkeerd is.
   Iemand die niet weet wat de christelijke reactie is, kan van zichzelf denken dat hij op de juiste manier reageert. Volgens die gedachte is het prima dat de mensen in de gemeente elkaar verscheuren. Als een broeder zwijgt en werkelijk christelijk reageert, ziet de persoon die de christelijke wijze van reageren niet begrijpt dit als een bewijs dat de broeder ongelijk heeft. En zo vervalt de Gemeente tot het niveau van de wereld. Daarom moeten wij jonggelovigen laten zien wat de christelijke wijze van reageren is. Dan zullen zij weten hoe zij voor Gods aangezicht moeten leven. Dan zullen zij ook in staat zijn andere mensen anders te beoordelen. Anders beoordelen zij anderen verkeerd door degenen die niet christelijk reageren te rechtvaardigen, en hen die wel christelijk reageren te veroordelen. Nog niet zo lang geleden werd er veel over mij gepraat; ik was het onderwerp van veel gesprekken. Iemand zei dat ik zo streng berispt was dat ik geen woord meer kon uitbrengen. De persoon die dat zei, was er van overtuigd dat het juist was om de mond open te doen en onjuist om te zwijgen. Helaas kende deze persoon het kruis niet en wist hij niet wat de christelijke wijze van reageren is.
   Jonggelovigen moeten in de eerste maanden van hun nieuwe leven leren dat het christen zijn ook inhoudt dat men op een bepaalde manier gaat reageren. Als zij niet reageren als een christen dan zijn zij net als de tollenaars en de heidenen. Een christen moet christelijk reageren. Gewoonlijk geeft ons leven weinig blijk van enig initiatief, wij leven dagelijks vanuit reacties. Meer dan de helft van ons leven is passief. Wij reageren op de manier waarop mensen met ons omgaan. Wij merken wat voor gevoelens anderen hebben. Dit in ogenschouw nemend moeten wij concluderen dat ons leven voor Gods aangezicht niet veel voor zal stellen als onze reacties verkeerd zijn.

Wat het basisprincipe van reacties is

   Nu we ons schriftgedeelte van Mattheüs kort behandeld hebben, kunnen wij zien wat het basisprincipe van de christelijke reactie is. De reacties van de mens kunnen worden onderverdeeld in drie niveaus: ten eerste het niveau van de rede, ten tweede het niveau van goed gedrag, en ten derde het niveau van Gods leven.
   Wie op het niveau van de rede leeft, zal zijn natuurlijke aard volgen en boos worden; wie op het niveau van goed gedrag leeft, zal reageren met geduld; maar wie op het niveau van Gods heilige leven leeft, zal transcendent reageren; zijn reactie overstijgt alle aardse reacties. Als iemand u op uw rechterwang slaat, zegt u: ‘Waarom sloeg u mij?’ Het enige wat u doet is redeneren. Men heeft u op de wang geslagen, u bent boos, en dus gaat u redetwisten met degene die u sloeg. U leeft op het niveau van de rede; u wordt boos en verliest uw geduld. Of misschien bent u zich ervan bewust dat christenen zich goed moeten gedragen en dat het verkeerd is om zo boos te worden. Dus reageert u als iemand wiens mantel door iemand is weggenomen; u verdraagt het geduldig; u laat hem de mantel meenemen zonder een woord te zeggen. U bent van mening dat u als christen niets mag zeggen en dat u geduldig moet zijn. Zo te reageren lijkt beter te zijn dan uw geduld te verliezen. Maar de Here deelt ons mee dat er nog een ander soort reactie is - een reactie die Hij van ons verwacht.
   De reactie die wij overeenkomstig het bevel van de Here moeten tonen, is niet dat we niet boos mogen worden als mensen ons op onze wang slaan, noch dat wij geduldig moeten proberen te zijn als andere mensen ons onze mantel afnemen. De Here heeft niet tegen ons gezegd dat als mensen ons dwingen een mijl met hen mee te lopen, wij die mijl geduldig mee moeten lopen. Hij zegt in plaats daarvan dat wij hem de andere wang toe moeten keren. Als hij uw mantel wil hebben, geef hem dan ook uw kleed. Wij zouden vandaag zeggen: als iemand uw shirt nemen wil geef hem dan ook uw jas. Als hij u prest voor een mijl, ga er dan twee met hem.
   Dit soort reactie noemt men niet geduld, maar transcenderen. Het overstijgt alle eisen van de mens. Het voldoet aan alle eisen van de mens, maar voegt daar nog iets aan toe. De eisen van de mensen zijn beperkt, maar omdat wij voor Gods aangezicht leven, geven wij veel meer dan zij eisen. Broeders en zusters, ik verlang er zo naar dat u vanaf de eerste dag van uw geloof in Christus ziet wat het leven van een gelovige is. De Here heeft ons laten zien dat christenen maar één reactie behoren te hebben.
   Die reactie is noch redeneren, noch verdragen, maar transcenderen, er bovenuit stijgen. Bedenk, dat als een reactie niet transcendent is, het geen christelijke reactie is. Geduldig zijn is niet goed genoeg voor een christen. De Here zegt niet langer, oog om oog, tand om tand - als iemand mij een klap op mijn oog geeft, dan geef ik hem ook een klap op zijn oog. Hij zegt in plaats daarvan, ‘geef’ hem nog een oog. Als iemand mij een klap op mijn oog geeft, bied ik hem ook mijn andere oog aan. Ziet u dat de christelijke reactie noch terugslaan uit wraak, noch geduldig verdragen is? De christelijke reactie is het aanbieden van het andere oog.

De betekenis van de christelijke reactie

   Van het oudtestamentische oog om oog, naar het nieuwtestamentische oog én oog; van een kleed voor een kleed, naar een kleed en een mantel; van een mijl voor een mijl, naar een mijl én een mijl. Tussen deze twee verschillende soorten reacties zitten ten minste twee stappen. Oog om oog is één reactie; boosheid is een andere reactie; geduld is weer een andere reactie; en het andere oog aanbieden is nog weer een andere reactie. Van deze vier reacties zijn er drie verworpen. Als we zien wat God van ons verwacht dan weten wij hoe wij moeten reageren. Laten we deze drie hypothetische gevallen eens wat meer gaan uitbouwen. Als men op de wang geslagen wordt, dan is dat een vernedering. De Joden zagen dat zo en de Romeinen ook. In veel Romeinse boeken lezen wij dat Romeinse slaven vaak liever voor de dood kozen dan voor een slag op de wang. Gedood worden, dat konden ze verdragen, maar een slag op de wang niet. Op de wang geslagen worden, werd in die dagen opgevat als een van de grootste vernederingen.
   Kleding is een van de meest legitieme bezittingen van de mens, want de mens kan niet zonder kleren. Zelfs de allerarmsten hebben een hemd en een jas nodig. Hoezeer men ook ascese bedrijft, men heeft altijd nog een hemd en een jas nodig. Kleding wordt algemeen aanvaard als een van de eerste levensbehoeften. Maar nu wil iemand uw hemd wegnemen. Bedenk dat hij niet uw bezit of uw land wil hebben, maar uw hemd. Dit raakt u in de meest elementaire en legitieme goederen van uw bestaan als mens. Als hij uw hemd wil nemen dan moet hij u eerst uw mantel uit laten trekken. Dit reikt dus tot in het hart van uw bezittingen. Als een slag op de wang een vernedering is, dan raakt het wegnemen van uw hemd tot in de kern van uw bestaan. Wat betreft het gedwongen worden een mijl mee te lopen, ligt de nadruk op dwang, het is een kwestie van de wil. Ik was niet van plan om die kant op te gaan maar ik werd ertoe gedwongen. Dat is een onaangename ervaring voor mijn wil. Ik moet mijn wil onderdrukken om die weg te gaan.
   De christelijke reactie is de linkerwang, de mantel, en de tweede mijl. Als mensen mijn hemd willen nemen, dan geef ik ze ook mijn mantel. Als ze me dwingen een mijl met hen mee te lopen, dan loop ik er twee met hen mee. Als ze me op de rechterwang slaan, dan keer ik hen de linkerwang toe. Dit alles laat zien dat de slag op de rechterwang, het wegnemen van het hemd, of de eerste mijl mij niets doen. Zo’n reactie is dus transcendent, alles overstijgend. Als de slag op de rechterwang mij wel iets zou doen, dan zou ik die ander mijn linkerwang niet toekeren. Als ik het niet op kan brengen om één mijl mee te lopen, zal ik dan de tweede mijl mee lopen? De vraag die wij onszelf moeten stellen is dus: hoe reageer ik? Wij christenen worden vrijgemaakt van ons bewustzijn van vernedering, van aanzien (eergevoel), van materiële bezittingen en eigenwil. Wij worden niet meer door deze dingen beïnvloed. Wij zijn in staat om de tweede mijl te gaan. Wij moeten voor Gods aangezicht leren om niet te gaan redeneren of tegenwerpingen te maken. De eerste les van het kruis is: niet redeneren. Ik geloof niet dat broeders en zusters zo diep zullen vallen dat zij wraak willen gaan nemen, daarom zullen we ons niet gaan bezighouden met het principe van oog om oog, tand om tand. Wij weten echter weldegelijk dat wraak een reactie is die voor kan komen. Maar wij willen onze aandacht liever richten op de drie andere reacties. Hoewel ik niet geloof dat een broeder of zuster zal vervallen tot het niveau van de wet door wraak te nemen, ben ik toch bang dat er velen zijn die beginnen te redetwisten en gaan praten over gerechtigheid. ‘Je had me niet moeten slaan’ zegt u. Bedenk, dat iemand die redeneert, iemand die gaat nadenken, al geraakt is door het voorval. De reactie van de Here is anders. Hij maakt ons duidelijk, dat als mensen ons zonder enige aanleiding slecht behandelen, wij het tegenovergestelde kunnen doen - hen goed behandelen, zonder dat daar een reden voor is.
   Zoals de eerste mijl absoluut onredelijk is, zo is ook de tweede mijl onredelijk. Allebei zijn ze ongegrond. Het slaan op de rechterwang is slaan zonder reden, het toekeren van de rechterwang om een klap op te vangen, doet men ook zonder er een geldige reden voor te hebben. Als het volslagen onredelijk is dat iemands hemd wordt weggenomen dan is het ook onredelijk om de mantel weg te geven.
Ziet u nu dat christenen niet moeten redeneren? Als anderen slecht handelen zonder reden, dan moeten wij goed handelen zonder reden! Een christen doet noch het juiste noch het goede. Wanneer iemand mijn hemd weg wil nemen, dan is het juist als ik het hem niet geef, maar het zou goed zijn als ik het wel deed.
   Als christen ga ik echter nog een stap verder: ik geef hem zowel mijn hemd als mijn mantel. Het is duidelijk welke weg wij moeten gaan. Het is juist als ik hem mijn hemd niet geef. Waarom zou ik hem mijn hemd geven, omdat hij het van mij weg denkt te moeten nemen? Desalniettemin is het goed als ik hem het hemd geef, dat is precies wat een goed mens zou doen. Maar onthoud dat u geen christen bent omdat u doet wat juist is, en u bent ook geen christen omdat u het goede doet. Een christen geeft niet alleen zijn hemd, maar ook zijn mantel. Degene die er ongevraagd nog een kleed bij doet is een christen. Wat is nu de christelijke reactie? De christelijke reactie bestaat hierin dat u niet het juiste of het goede doet, maar het transcendente, dat wat alle normale menselijke reacties overstijgt. Hoe meer een kind van God vervolgd, verdrukt en gedwarsboomd wordt, des te hoger stijgt hij. Wat is het triest als u valt op het moment dat u onder druk komt te staan. Het is echt jammer als u boos wordt, gaat twisten, of in staat bent alles te ‘verdragen’. Als u echt met de rug tegen de muur staat, dan is het moment aangebroken dat u moet opstaan. Laat ik u zeggen: zo reageert een christen.
   Ik herinner mij een broeder die al jaren dood is. Ik herinner mij met name één opmerking die over hem gemaakt werd: ‘Als u nooit zijn vijand bent geweest, dan weet u niet hoe groot zijn liefde was’. Dat is echt een positief commentaar. Men zou dat van ieder christen moeten kunnen zeggen. Hoe meer hij vervolgd wordt, des te groter is zijn kracht. Hoe slechter men hem behandelt, des te meer neemt hij toe in grootheid. Toen deze broeder stierf zeiden veel broeders: ‘Om de kracht van zijn liefde te kennen, moest je zijn grootste vijand zijn. We hebben hem nooit slecht genoeg behandeld, want hoe slechter wij hem behandelden, des te groter werd zijn liefde.’ Dit nu is de christelijke reactie. Hoe meer je zijn weg blokkeert, des te meer opent zich de weg voor hem. Bedenk alstublieft dat dit niet overdreven is of te ver gaat. In Mattheüs 5-7 vinden wij de eerste rede van de Here Jezus. De bergrede was de eerste rede die de discipelen hoorden. Daarom moet deze rede ook de eerste zijn die de jonggelovigen van ons te horen krijgen. Zodra er nieuwe bekeerlingen binnenkomen, moet hen meegedeeld worden wat de christelijke reactie is.
Christelijk zijn betekent dat men op een bepaalde manier reageert. Als u niet zo reageert, dan kan ik u verzekeren dat u zich ongemakkelijk gaat voelen van binnen. Als een christen gaat redetwisten met mensen dan zal hij zich niet op z’n gemak voelen als hij naar huis gaat. Als hij moppert wanneer hem iets ontnomen is, dan zal hij zich ongelukkig voelen als hij thuiskomt. Maar als iemand hem zijn hemd afpakt en hij vervolgens die persoon ook nog zijn mantel er bij geeft, zal hij zich zo blij voelen dat hij wel ‘halleluja’ kan roepen. Is dat niet zo? Als u uw bezittingen krampachtig vasthoudt, hebt u daar geen fijn gevoel bij. Als iemand u om geld vraagt, maar u weigert het hem te lenen, dan blijft uw geld in uw buidel zitten, maar u geeft ook uw vreugde prijs. Geef hem die iets van u vraagt. En als iemand met u naar de rechter stapt en uw hemd wil hebben, geef hem dan ook uw mantel. Als u op deze wijze christelijk reageert, zult u grote vreugde ervaren. Veel christenen hebben bedroefde gezichten, omdat zij de tweede mijl niet willen gaan. Omdat zij dat weigeren, kan hun hart niet meer zingen. Als zij de tweede mijl zouden gaan, zouden zij zulk een bevrijding ervaren dat zij van vreugde wel kunnen zingen.
   Veel broeders en zusters hebben problemen met het op de juiste manier reageren, omdat zij de Here niet kennen. Zij maken zich zorgen over het gaan van de tweede mijl, het toekeren van de linkerwang, en het weggeven van de mantel. Zij zeggen steeds maar weer hoe onredelijk dat is. Maar Laat ik u eerlijk zeggen dat het de Here is die zegt: ‘Keer hem ook de andere toe.’ De tweede mijl, de mantel, en de linkerwang zijn de eisen van de Here, niet die van de mens. Allen die moeite hebben met het tweede kleed, de andere wang, en de tweede mijl hebben een probleem met de Here en niet met de mens. De eisen van de Here zijn strenger dan de eisen van onredelijke mensen. Als u denkt dat de mens onredelijk is, bedenk dan dat de Here nog onredelijker is. Als het eerste kleed onredelijk is dan, is het tweede kleed nog veel onredelijker. Als op de ene wang niet geslagen mag worden, mag op de andere wang al helemaal niet geslagen worden. Als één mijl onredelijk is, is de tweede mijl helemaal onredelijk. Maar de tweede is de eis van de Here, het bevel van de Here. Zijn bevel is dus strikter dan de eisen van een onredelijk mens. Waarom is het bevel van de Here zo strikt? Omdat Hij weet dat het leven dat Hij ons gegeven heeft een transcendent leven is.
   Dit leven zal nooit tevreden zijn als het niet transcendeert. Het zal niet tevreden, voldaan zijn, als het niet transcendeert. Hoe meer het blootgesteld wordt aan schande, verlies of moeilijkheden, des te meer de kracht van dit leven zich openbaart. Dit is dus de christelijke wijze van reageren. Broeders, zulk een leven overstijgt alles. Het is de levenswijze van een gelovige. Alles wat niet aan deze normen voldoet is onchristelijk.
Weet u dat sommige mensen zo weinig inzicht in de Bijbel hebben, dat zij de leer van Mattheüs 5-7 voor een wet aanzien? Nee, dit is geen wet, dit is genade. Ik neem aan dat u allen weet wat genade is. Genade is onverdiende gunst, iemand iets geven wat hij niet heeft verdiend. De eerste wang, het eerste kleed, en de eerste mijl zijn al genade. Oog om oog is de wet en tand om tand is de wet. De rechterwang is al genade, het hemd en de eerste mijl ook. Deze zijn alle onverdiend. Maar het leven in ons overstijgt deze dingen zodanig dat zij ons niet meer raken, ze hebben geen invloed meer op ons. Door dit transcendente leven kunnen wij niet alleen de eerste mijl meelopen, maar voelen wij ons ook gedrongen om de tweede mijl te gaan. We geven niet alleen ons hemd, maar ook de mantel. Wij keren iemand zowel de linkerwang als de rechterwang toe. Weet u, dat is genade op genade. Dat is niet Gods genade, maar de genade van de kinderen van God. Dat is niet de wet, maar de genade van Gods kinderen. Het betreft hier Gods kinderen die handelen in overeenkomst met wat er in het hart van de God aller genade leeft. Zoals God mensen dingen geeft die zij niet verdienen, zo geven wij de mensen meer dan zij vragen. Ziet u nu dat dit christen zijn is?
   Waarom zouden we dingen doen die boven het menselijke uitgaan? Omdat de bergrede onze capaciteit vergroot heeft. God maakt ons hart ruimer door middel van deze reacties. Hij vergroot zo onze capaciteit. Veel dingen zijn kostbaar voor ons. Maar als niet slechts het hemd maar ook de mantel gaat, en als dit keer op keer gebeurt, dan worden we steeds groter en ruimer. Wij zijn dan vele malen groter dan ons hemd. Veel christenen zijn net zo strak als de kleren die ze dragen. Als zij wat betreft één kledingstuk worden benadeeld, verliezen ze hun geduld, worden boos en verliezen hun christelijke waardigheid. Is het strijden om een mantel het verlies van de christelijke waardigheid waard? Maar helaas, wij zien zulke bekrompen mensen overal.
   God heeft u een rijk en vol leven gegeven, daarom is het mogelijk dat u voortdurend groeit. U kunt niet slechts één mantel weggeven, u kunt er wel honderd weggeven. Als u de eerste mijl mee kunt lopen wanneer u daartoe gedwongen wordt, dan kunt u er ook vrijwillig twee meelopen. En zo zorgt God ervoor dat u groeit. De mens hecht erg aan zijn trots. Hij kan schande en schaamte niet verdragen. Velen zijn bereid om afstand te doen van hun mantel, maar schande kunnen zij niet verdragen. Zij vinden het al moeilijk om een paar minachtende woorden te verdragen. Maar wat u betreft: u verdraagt het niet alleen geduldig, nee, het is voor u zelfs een vreugde om geslagen te worden. U groeit als u de ander uw linkerwang toekeert. Door deze onverdiende dingen jegens anderen te doen groeit u en blijft u groeien.
   U hebt een sterke wil. U staat er altijd op dat dingen op een bepaalde manier gedaan worden. Vandaag bent u op een punt beland waar u bereid bent te gehoorzamen, u bent bereid om de tweede mijl te gaan. Laat ik dit mogen zeggen: als uw wil niet omgebogen is dan is die druk zeer zwaar en pijnlijk. Als u gedwongen wordt om te buigen dan lijdt u. Maar als u uw wil gewillig laat buigen dan groeit u zeer hard. Ik kom heden ten dage veel geestelijke dwergen tegen in de wereld. Maar ik heb vandaag de dag ook niet veel geestelijke reuzen ontmoet in de kerk. Ik hoop dat jonggelovigen tijdens hun christenleven deze weg gaan bewandelen en reageren zoals God reageert. Zo zullen zij groeien.
   Wij groeien door op de juiste wijze te reageren. Transcendent reageren door het inwonende leven van God is absoluut noodzakelijk om te kunnen groeien. Als wij altijd overeenkomstig dat transcendente leven kunnen reageren, zullen wij steeds groter en ruimer worden. Materiële dingen kunnen ons niet langer vasthouden, schande en minachting bezorgen ons geen frustraties meer, en zelfs onze eigen krachtige wil kan ons niet meer vasthouden. Wij groeien gewoon door. Als dat niet het geval is, zal de Gemeente gevuld worden met geestelijke dwergen.

Transcendent leven is een vereiste

   In de wereld kom je soms ruimhartige mensen tegen, in ieder geval mensen die ruimhartig lijken te zijn. Sommige mensen zijn zeer vriendelijk van aard, zij gaan niet argumenteren als zij geslagen worden. Anderen zijn zo schuchter dat zij niets durven te zeggen. Zij zijn bang. Maar ik ben er van overtuigd dat zij zich in hun hart eraan ergeren. Hun reacties zijn net zo pover als hun leven. Ik kan dus niet zeggen dat de tweede mijl op zichzelf al genoeg is, want de tweede mijl is een principe - het principe van transcendentie. De linkerwang is ook een principe - hetzelfde principe, het principe van transcendentie. Alleen reacties die ontspringen aan dit principe zijn goed genoeg voor de christen.
   Transcendentie betekent dat u boven de situatie uitstijgt. U bijt niet op uw tanden als u iemand toestaat u te slaan. U geeft niet met tegenzin uw hemd aan degene die u er om vraagt. U loopt niet slechts met moeite een mijl met iemand mee omdat u ertoe gedwongen wordt. Op deze manier dit soort dingen doen heeft geen zin, want dan bent u niet boven de situatie uitgestegen. Wie is het dan die er bovenuit stijgen kan? Hij, die van de Here een leven ontvangen heeft dat zo rijk is, dat hij een ander de linkerwang kan toekeren als deze hem te schande maakt. Het is degene die een leven heeft dat zo diep, zo groot, zo ruim is, dat hij de tweede mijl kan gaan ook als hij slechts gedwongen werd om één mijl mee te gaan. Met andere woorden: de christelijke reactie is noch gedwongen noch pover.
   Ik hoorde een zuster eens zeggen: ‘Ik verloor bijna mijn geduld.’ Toen ze dat zei straalde haar gezicht van vreugde omdat ze vond dat ze een overwinning had behaald. Maar Laat ik mogen zeggen dat dit niet de christelijke reactie is. De ware christelijke reactie moet overvloedig zijn, en men moet zelfs nog wat reserves achter de hand hebben. U moet méér kunnen verdragen. Dit heet ook wel de tweede mijl. Als u het verdraagt dat iemand u slecht behandelt, dan is dat iemand de rechterwang toekeren. Maar als u die persoon extra goed behandelt dan bent u meer dan een overwinnaar in Gods ogen, dat is de linkerwang toekeren. De linkerwang is volheid, het betekent dat u nog meer kunt geven als het nodig is, u hebt nog wat over. Laat ik opnieuw mogen zeggen, dat de christelijke overwinning is als een beker die overvloeit, het is nooit zo dat men ‘net genoeg’ heeft. Een christen heeft meer dan genoeg over. Hij overstijgt altijd zijn eigen mogelijkheden. Daarom is zijn overwinning geen geforceerde overwinning. Hij hoeft niet op z’n tanden te bijten om zichzelf in bedwang te houden. Hij overwint gemakkelijk voor Gods aangezicht. Hij geeft de Here steeds weer opnieuw de kans hem ruimer te maken en zijn groei te bevorderen. Hij is altijd in staat om de genade van de kinderen Gods te openbaren.
   Waarom moeten wij anderen de linkerwang toekeren? Als de Here mensen toestaat ons slecht te behandelen en wij keren ze de linkerwang toe, dan blijkt daaruit dat wij de Here toestaan meer van Zijn verruimende werk in ons te doen in plaats van minder. Daarom keren wij andere mensen de linkerwang toe. Door middel van mensen wil de Here onze capaciteit vermeerderen en ons laten groeien. Die menselijke hand keert zich alleen tegen onze rechterwang, maar wij keren hem ook de linkerwang toe. Wij bieden met deze reactie niet alleen geen weerstand tegen wat de Here doet door mensen heen, maar staan Hem ook toe Zijn werk uit te breiden. De Here handelt met ons en dus nemen wij onszelf ook onderhanden. Met andere woorden: als mensen ons op de rechterwang slaan, dan lijkt het alsof wij ze een handje helpen door onszelf te slaan met hun handen. Wij staan niet op tegen degenen die ons slaan, integendeel, wij staan aan hun kant. Wij hebben het gevoel dat één klap niet genoeg is en dus voegen wij er nog een klap aan toe.
   Ons gebed luidt: ‘Moge de hand des Heren op mij zijn. Als ik alles verloren heb dan kan ik niets meer verliezen. Als ik helemaal dood ben dan kan ik niet verder sterven. Zolang ik nog sterven kan, ben ik nog niet genoeg gestorven. Omdat ik nog steeds wat verliezen kan, heb ik nog niet genoeg verloren. Ik wil de hand des Heren mij nog harder laten treffen in plaats van zachter.’ Als wij in staat zijn aan de zijde van de Here te gaan staan en onszelf aan te pakken, zullen wij nooit meer het verlangen hebben om wraak te nemen op anderen. Als wij met de Here wandelen dan leven wij zo, want er is niemand die meer eist dan de Here. Mensen eisen niet meer dan een mijl, maar de Here wil dat wij de tweede mijl gaan. Ziet u hoe strikt de eis is? Waar mensen mij toe kunnen dwingen, beperkt zich tot die ene mijl, maar wat ik hen geef is meer. Ik voeg er wat aan toe, want door en met de Here stijg ik boven deze menselijke eisen uit.

De christelijke positie moet volhardend ingenomen worden

   Wat is beter - slaan of geslagen worden? Hebt u bewondering voor de wijze waarop de meeste mensen handelen? Wilt u gaan slaan omdat zij het ook doen? Laat ik u dit mogen zeggen: wie anderen slaat, handelt niet als een christen. Als u vandaag door een broeder geslagen wordt, weet u wat hij u dan geeft? Hij geeft u een prachtkans, een buitenkansje - een betere kans bestaat er niet - namelijk, te groeien in uw christenleven, ruimer te worden in uw hart. Stel dat uw reactie is: hoe durft die broeder mij te slaan? Hij is zeer onredelijk! Als dat uw reactie is, zult u dan niet in de verleiding komen hem terug te slaan? Zulk een reactie is onchristelijk. Als die broeder u slaat, dan weet u direct dat hij niet handelt zoals een christen zou moeten handelen, maar tegelijkertijd realiseert u zich dat hij u een prachtkans geeft om wel als een christen te reageren. Allen die anderen slaan, hebben hun christelijke waardigheid verloren. Laten wij hen niet bewonderen. Maar laten we ook bedenken dat iedere keer wanneer mensen ons verkeerd behandelen, slecht van ons spreken, of onredelijke dingen van ons eisen, zij ons een kans geven om als christen te reageren. Het is alsof zij zeggen: ik ga niet christelijk reageren, jij mag van mij als christen reageren!
   Als een broeder u voor de rechter daagt en u geld of kleding probeert te ontnemen, maakt hij u daarmee duidelijk dat hij niet langer als christen reageert, maar dat hij u als christen wil laten reageren. Hij geeft zijn christelijke positie prijs en laat u die positie innemen. Behoort u God dan niet voor deze kans te danken? U moet zeggen: ‘O God, ik dank en prijs U omdat u mij mijn positie als christen hebt laten innemen. Dit is waarlijk Uw genade.’ Als u daarentegen zodanig valt dat u terug begint te slaan, dan is het met u gedaan. U verliest uw christelijke positie en geeft in plaats daarvan anderen de gelegenheid als christen te reageren. Broeders en zusters moeten daarom met volharding er naar streven de christelijke positie in te nemen.
   Eens had ik een transactie met een broeder. Ik was hem niets verschuldigd, maar hij vroeg mij om een grote som geld. Ik weet niet meer hoeveel het was, maar waarschijnlijk was het ongeveer vijfentachtigduizend dollar. In eerste instantie ergerde ik mij aan hem. Hoe kon een christen zo onredelijk zijn? Dit was werkelijk laaghartig. Kon een rechtvaardige zoiets eisen? Maar even later kwam er een andere gedachte in me op. Ik was blij. Ik was blij dat ik hem wat geven kon ook al gedroeg hij zich zo onaangenaam. Dus vroeg ik hem: ‘Broeder, wil je dat geld echt hebben?’ Hij zei: ‘Ja.’ Op dat moment gaf de Here mij dit woord: ‘Hij geeft je een kans om ruimhartiger te worden als christen, om te groeien als christen en te reageren als christen.’ Dat was de eerste keer dat de Here dit woord tegen mij sprak. Daarom haalde ik het geld op en gaf het hem.
   Ik leerde een les op die dag. Wanneer mensen reageren zoals deze broeder, dan verlaten zij hun christelijke positie, maar tegelijkertijd geven zij ons een kans om die positie in te nemen. Wanneer in zulke situaties ook wijzelf onze christelijke positie opgeven, dan is dat een schande en zeer betreurenswaardig. Wij moeten leren zeggen: ‘De Here heeft ons in deze positie geplaatst, opdat wij de gelegenheid zouden krijgen als christen te reageren.’ Wij zullen tegen de Here zeggen: ‘Here, ik wil reageren als een christen.’
   Geen verlies kan groter zijn dan het verlies dat men lijdt door onchristelijke reacties. Geslagen worden is een groot verlies; wanneer u dingen afgenomen worden, lijdt u een groot verlies; te schande gemaakt worden, is een groot verlies; uw vrijheid verliezen is een groot verlies. Maar Laat ik u dit mogen zeggen: door deze dingen toe te laten, toont de Here u dat Hij vertrouwen in u heeft, Hij wil dat u Zijn genade openbaart. U moet niet slechts Zijn kracht openbaren, maar ook Zijn genade en Zijn onbaatzuchtigheid en mildheid jegens mensen. Als wij hierin falen, hoe groot is dan het verlies.
   Mensen mogen dan denken dat de sterken anderen slaan, maar ik zeg u dat de sterke zich kan laten slaan zonder terug te willen slaan. Wie zich niet beheersen kan, is zwak, maar wie zichzelf in bedwang kan houden, is sterk. De geslagene is de sterke. Degene die een ander de linkerwang kan toekeren, is waarlijk sterk. Hij is sterk omdat hij de ander de linkerwang kan toekeren en zodoende zichzelf slaat. Wij moeten leren verstaan wat in Gods ogen geestelijke waarde heeft en niet wat in de ogen van de wereld waarde heeft. Leef niet volgens wereldse maatstaven, leef in plaats daarvan volgens geestelijke maatstaven.
   Ik wil graag dat alle jonggelovigen gaan verstaan wat de christelijke reactie is. Wacht geen drie, vijf, acht, of tien jaar voordat u besluit op weg te gaan. Denk niet dat de bergrede moeilijk te begrijpen is. Geen enkel christen moet wachten met het lezen van de bergrede. Hij moet de leerstellingen van de bergrede leren zodra hij in de Here gelooft, want de bergrede is het eerste wat hij tegenkomt. Deze rede staat als het ware aan de voordeur. Het is niet iets wat u tegenkomt nadat u al een paar jaar met de Here op weg bent. De leerstellingen van de bergrede vertellen ons wat de natuurlijke reactie van een christen is. Het zijn reacties die in overeenstemming zijn met de christelijke natuur. Er is geen geestelijke groei voor nodig om zo te reageren. Zodra u in de Here Jezus gelooft, gaat u zo reageren. U zult dit zeker gaan ervaren.
   Wanneer u de tweede mijl gaat, loopt uw hart over van vreugde. Alleen wanneer u zo handelt zult u vrede hebben in uw hart en blij zijn. Dit leven van God in ons heeft vervolging, vernedering en slechte behandeling nodig. Hoe groter de druk des te groter is de kracht van de manifestatie van Gods leven.

Twee dingen aangaande de reactie van Gods leven

Er zijn nog twee dingen aangaande dit leven die onze speciale aandacht verdienen.

1. Bid dagelijks dat u niet in verleiding wordt gebracht

   In de eerste plaats moeten wij dagelijks bidden dat de Here ons niet in verleiding brengt, maar ons verlost van de boze. Omdat wij zulk een levensprincipe hebben, zijn wij in de ogen van de wereld niet eens in staat om te leven. De reactie die de Here in ons werkt, is iets onmogelijks op aarde. Na een paar pogingen van ons zijn al onze bronnen uitgeput. Om die reden voegt de Here dit gebed toe aan de bergrede. ‘En leid ons niet in verzoeking, maar verlos ons van de boze’ (Matt. 6:13). Wij kunnen alleen in deze wereld leven als de Here ons beschermt. Zonder Zijn bescherming kunnen wij nog geen dag leven. Daarom is dit gebed absoluut nodig. We zouden dit niet hoeven bidden als wij niet zo zouden leven en niet zo zouden reageren. Maar als we wel leven door Gods leven, moeten wij dit gebed dagelijks bidden. Het principe van het christelijk leven moet niet aan ongelovigen verteld worden en ook niet aan naamchristenen. In het volgende hoofdstuk van Mattheüs staat: ‘Geeft het heilige niet aan de honden en werpt uw paarlen niet voor de zwijnen’ (Matt. 7:6).
   Zowel honden als zwijnen zijn onrein. Honden vertegenwoordigen alles wat kwaadaardig, verdorven en onrein is. Zwijnen vertegenwoordigen levenloze christenen - zij hebben gespleten hoeven (de buitenkant) maar zij herkauwen niet (de binnenkant). Uiterlijk zijn het dus christenen, maar van binnen zijn zij het niet.
   In de Bijbel vertegenwoordigen zwijnen de naamchristenen. Deze leerstellingen moet men niet verkondigen aan naamchristenen en ongelovigen, want als u dat doet, komen daar problemen van. Zij zullen ons bijten of ons uitdagen met de woorden ‘keer ons uw wang toe, dan zullen we nog wel eens zien’. Laten wij bidden dat wij voor deze problemen bewaard worden.

2. Houd vast aan de juiste christelijke wijze van reageren

   Wij zoeken geen moeilijkheden. Maar wanneer wij onder Gods toelating, door Zijn voorzienigheid of door de leiding van de Heilige Geest in zulk een situatie terechtkomen, of het nu ongelovigen of naamchristenen betreft, dan moeten wij ons niet terugtrekken. Wij moeten dan op de juiste wijze reageren.
   Ik geloof dat we nu genoeg hebben gezegd. Het christelijk leven is iets verrassends. Hoe meer u vervolgd wordt, hoe meer narigheid men u bezorgt en hoe onredelijker men met u omgaat, des te meer vreugde hebt u in uw hart voor Gods aangezicht. Alleen als u deze weg gaat, krijgt u blijdschap in uw hart. Wilt u het eens uitproberen? Als u iemand slaat, voelt u zich dan ellendig? Het is beter dat uzelf geslagen wordt. Als ik een broeder zou slaan en hij zou mij onmiddellijk de andere wang toekeren, zou ik me een maand lang ellendig voelen.
   Als u christen bent, maak dan geen misbruik van anderen. Als u profiteert van andere mensen, verliest u een maand aan tijd voor Gods aangezicht. Want u zult geestelijk niet in staat zijn om op te staan. Het is het niet waard om op aarde te profiteren. Het is beter om geslagen te worden. U zult dan beter slapen, u zult goed eten en zingen. Denk niet dat profiteren echt voordeel oplevert. Ik geloof dat wij goed zullen wandelen als wij op de juiste wijze reageren. Dit is een fundamenteel levensprincipe dat wij niet over het hoofd moeten zien.